Waarom gaat Deutsche eigenlijk onherroepelijk kapot? (2)
We roepen het al een tijdje: Deutsche Bank is onherstelbaar stuk. De bank is een relikwie uit een bygone era, toen er nog mensen waren die dachten dat een euro gecombineerd met extreem veel lenen een goed idee is. We noemen het voor het gemak multicultureel pro-Europees hyperkapitalisme. Dat gaat (of ging) als volgt: (nota bene, alle plaatjes = opklik voor groot)
Doom loop: Germany's default probability rises in tandem w/ Deutsche Bank. Mkt cap is negligible BUT balance sheet equals to 58% German GDP. pic.twitter.com/MwSiYlgdoU
— Holger Zschaepitz (@Schuldensuehner) September 26, 2016
Op de dag dat de euro werd ingevoerd begon de grote kredietorgie. Bankiers namen aan dat overheden als de Nederlandse wel zo lief zouden zijn om bij te springen als een zwak euroland kapot zou gaan. Dat mocht helemaal niet, maar de eurozone mocht in zijn huidige vorm (dus met landen met veel te veel staatsschuld) ook niet bestaan, de beroemde 60-procentregel. Als de tweede regel wordt gebroken, dan zal dat met de eerste ook wel zo gaan, dachten sommige bankiers.
Pas als Lehman Brothers valt, komt iedereen weer bij zinnen. Zuid-Europa zit zo ziek vol met schulden dat er niets meer bij kan: iedereen heeft al een Porsche op krediet. De groei van de Portugese externe schuld (of die van Italië, Spanje en Griekenland) stagneert en Deutsche heeft niemand meer om vol met schulden te proppen. De omzet van de bank stagneert. De groei van de Portugese economie valt ook terug, deze functioneert kennelijk alleen bij meer en meer kredietverlening, hoe roekeloos ook.
Maar waarom wil niemand Deutsche hebben? Wat maakt deze bank zoveel zieker dan bijvoorbeeld een Rabobank of een Svenska?