Vier maanden na een botte afzegging komt Mario Draghi alsnog naar Nederland om te praten met ons parlement. Wat zijn eigenlijk de neveneffecten van het ECB-beleid? Het openingswoord staat al op de site van de ECB. Samengevat heeft hij het fantastisch gedaan volgens hemzelf, maar moet er in de toekomst meer worden gedaan aan 'risk-sharing'. Landen moeten dus garant gaan staan voor elkaars schulden. Dat mag niet, en Draghi heeft daar ook niets over te zeggen, maar waar het heengaat is helder. Een compleet financieel huwelijk en verlies van ons budgetrecht. Het gesprek kunt u live volgen, en wel hierrrrr. 

Watch as ECB's Mario Draghi faces questions on euro-area economy from Dutch politicians https://t.co/7uV2fxht95

— Bloomberg (@business) May 10, 2017

Waarom zijn we hier eigenlijk zo kritisch over dit beleid, als het toch zo goed werkt? Het probleem is dat het niet werkt. Het volume aan leningen aan het MKB (of andere partijen buiten de banken zelf) stokt. Een simpele blik op de jaarrekening van Deutsche Bank laat zien dat het een tegoed heeft van € 181 miljard bij de ECB, tegenover € 97 miljard een jaar eerder. De ECB drukt geld bij maar het verlaat de banken niet echt, en voegt dus weinig toe aan de reële economie. En ook Rabobank bestaat voor tien procent uit dood geld. 

In ruil voor dat dode geld trekt de ECB bezittingen van de balansen van de banken af. Dat zijn dan bestaande obligaties van landen maar ook bedrijven. Neem deze obligatie van Glencore, een Zwitsers bedrijf dat dus niet in de eurozone zit. Dit bedrijf financierde een deal met Putin die fout aan het gaan is. Sindsdien maakt Glencore grote verliezen en de koers begint te dalen, omdat beleggers zich zorgen maken over de overlevingskansen van dit bedrijf. Dat is een verliespost voor de aangesloten banken en financiële instellingen. 

Op het moment dat Draghi ervoor kiest om in dit specifieke financiële product te beleggen, stijgt de koers met 50 procent en dat is problematisch. De ECB bemoeit zich met de koers van een specifiek bedrijf buiten de Eurozone. Waarom wordt Glencore uit Zwitserland wel geholpen maar het MKB in Nederland niet? Waarom krijgt, onder de grote bedrijven, Glencore deze voorkeursbehandeling maar de concurrenten niet? Wie bepaalt er waar de miljarden heengaan? Hoe transparant is dat proces, wat is de kans op oneigenlijke invloed erop? Loopt de ECB geen risico dat het obligaties van Glencore voor een veel te hoge prijs koopt en dus eigenlijk een balanscrisis in de eigen boeken heeft? Is het niet wrang dat de emir van Qatar, niet bepaald een voorvechter voor mensenrechten, indirect gratis geld krijgt van de ECB en is het niet overduidelijk dat de ECB daar helemaal niet voor bedoeld is? Het dossier Glencore vindt u hier. 

Deel op Facebook (0) Deel op Twitter (0)